เที่ยวญี่ปุ่นด้วยรถเข็นคนพิการ ตอนที่ 1 : จุดเริ่มต้น

ประเดิมเรื่องแรกของบล็อกด้วยทริปอันประทับใจกับแม่ๆป้าๆและญาติพี่น้อง

ประมาณ ตุลาคม 2014
การสนทนาในวงญาติพี่น้องที่เฮฮากันไปๆมาๆเป็นเรื่องปกติ

"ปีใหม่นี้ไปเที่ยวไหนอะ" มีคนจุดประเด็นเที่ยวอีกแล้ว ครอบครัวนี้ไม่เคยว่างช่วงหยุดยาว
"ไปไหนดีล่ะ  ใต้ เหนือ อีสาน ก็ไปมาหมดแล้ว" คุณป้า A ผู้รักการท่องเที่ยวแต่เดินไม่ได้ วัย 65ปีบ่น
" ไหนเอ็งแนะนำหน่อยซิ" คุณป้า B ผู้มากประสบการณ์ในการทำสวน ในวัย 68ปีถามมาทางเรา

ได้เสียๆ  ยุเลยสิคะ รออะไร  อิอิ
"แหมะ ..เบื่อๆแบบนี้มันต้องออกนอกประเทศแล้ว  ไปญี่ปุ่นมั้ยล่าาาา"


จริงๆก็ไม่ใช่ครั้งแรกที่เราจะยุแยงจะแคงรั่วเรื่องแบบนี้หรอกนะ  เราเองไปญี่ปุ่นมาหลายรอบ กลับมาเล่ามาโม้พร้อมชักชวนไปหลายรอบ ก็กลายเป็นเรื่องขำขันในวงเหล้าไปทุกที (ปล.บ้านนี้ไม่กินเหล้านะจ๊ะ เป็นคำเปรียบเปรย)
...
.
ไม่คิดว่าครั้งนี้จะยุขึ้นเว้ย



ป้าๆทั้งสองคอยถามเรื่องราวการท่องเที่ยวญี่ปุ่นหลายต่อหลายครั้ง เดี๋ยวก็ดูรายการโน้นบ้าง รายการนี้บ้าง ก็รู้อยู่แหละว่าแกๆอยากจะไป แต่แบบว่ายังไงล่ะ

คุณป้า A เดินก็ไม่ได้ ต้องนั่งรถเข็นตลอดเวลา กลัวเป็นภาระ กลัวสารพัดจะกลัว
คุณป้า B ก็ต้องคอยดูแลคุณป้า A ตลอด  ก็กลัวตามไปด้วย

เราก็กล่อมไปเรื่อยยย  จนสุดท้ายที่ประชุมมีมติลงมาว่า
"เอ็งไปหาข้อมูลมาก่อน ประมาณเท่าไหร่ เอาแบบคนพิการเที่ยวสบายๆนะ"

เอ้า พูดงี้มีได้เสีย~~
หลานสาวยินดีจัดห้ายยยย

เริ่มต้นไงดี ...หาข้อมูลก่อนสิคะ

หลักๆก็ตามนี้ละนะ
- ตั๋วเครื่องบิน
- โรงแรม
- การเดินทาง

แต่ป้าๆดันมีรีเควสเพิ่ม
- อยากนั่งกระเช้า
- อยากแช่ออนเซ็น
- อยากเห็นฟูจิ
- อยากขึ้นรถไฟความเร็วสูง
- ถ่ายวีดีโอเยอะๆนะ
- ถ่ายรูปเยอะๆด้วย
- เอาสบายๆ ไม่เดินเยอะ  ปวดขา

นั่น... เริ่มเยอะละนะป้า...

ตอนหาข้อมูลก็เริ่มปวดหัวละ เอิ่ม  ข้อมูลภาษาอังกฤษนั้นน้อยนิด ส่วนข้อมูลภาษาไทยนั้นลืมไปได้เลย.... ไม่มีซักกะเว็บ!! เลยปณิธานกับตัวเองไว้ว่า... ถ้าชั้นได้กลับมานะ
ต้องแชร์!!!

ไปต่อตอน 2 ค่ะ